طرفداران مشارکت در مدیریت (یا مدیریت مشارکت جو) معتقدند این گونه مشارکت ها چه درسطح سازمان ها و چه در سطح شهرها و روستاها از طریق تأمین سه نیاز اساسی انسان، موجبات خشنودی و ارضای آدمیان را فراهم می آورد و در نهایت تأثیر مثبتی بر کارکرد و بهره وری فعالیت ها می گذارد :
۱- استقلال عمل با نظارت بر رفتار خویش
۲- کامل کردن یا دستیابی به کل یا تمامی یک فعالیت
۳- پیوندهای میان اشخاص در جریان فعالیت ها
۲-۱-۲-۲-۲٫ مشارکت در تأمین مالی هزینه انجام طرح ها
در این نوع مشارکت نیز آنچه میزان پرداخت مالی یک فرد را در یک مورد خاص تعیین می کند عبارت است از:
۱- میزان تمایل فرد برای بهره مند شدن در قبال پرداخت وجه برای آن مورد خاص (کشش تقاضا)

۲- قدرت و توان پرداخت او (معمولاٌ توسط درآمد افراد اندازه گیری می شود)
به بیان دیگر میزان مشارکت افراد در تامین مالی طرح ها به دو عامل بستگی دارد :
۳- میزان مطلوبیت این طرح ها برای آن فرد
۴- قدرت و توان مالی او
۲-۱-۲-۲-۳٫ مشارکت در تأمین نیروی انسانی
توضیح اینکه افراد شهر نیروی انسانی لازم برای انجام یک فعالیت خاص را تأمین می نمایند. یعنی نه مرحله مدیریت و نه تأمین مالی بلکه در مرحله اجرای طرح با در اختیار گذاشتن نیرو و توان خویش به صورت داوطلبانه از هزینه های اجرایی آن کاسته و در عمل می کوشند تا طرح مورد توافق خود را به اجرا در آورند.
۲-۱-۲-۳٫ زمینه های مشارکت

• • فعالیت های عمرانی (ایجاد خیابان، کوچه، ایجاد میدان ها، ایجاد پل و … )

• • فعالیت های مربوط به محیط زیست (ایجاد فضای سبز و زیباسازی شهر)

• • فعالیت های مربوط به تأمین ایمنی شهر (ایجاد ایستگاه های آتش نشانی، رفع خطر از بناهاو…)

• • فعالیت های نظارتی (نظارت بر حس اجرای قوانین و مقررات مربوط به زندگی شهری)

• • فعالیت های مربوط به خدمات شهری (تنظیف معابر و دفع زباله، ارائه خدمات مربوط به غسالخانه و گورستان و … )

• • فعالیت های مربوط به رفاه اجتماعی (تأسیس فرهنگسراها، تأسیس کتابخانه، ایجاد خانه های محله و… )

نظر به این که مشارکت به منظور انجام کدام یک از فعالیت های فوق صورت می گیرد نیز
می توان به طبقه بندی الگوهای مشارکت اقدام کرد.
۲-۱-۲-۴٫ نحوه سازماندهی مشارکت
عمل طبقه بندی وظایف، تنویض اختیار، تثبیت مسئولیت برای اجرای وظایف و تعیین روابط به منظور همکاری موثر در تحقق بخشیدن به اهداف را اصطلاحاً سازماندهی می نامند.
دو نوع سازماندهی الگوی مشارکت را می توان از هم متمایز کرد:

• • نوع اول: اساساً شامل تشکل های خودجوش و خودانگیخته جامع، سازماندهی بدون توجه به دست آوردهای دانش جدید مدیریت و مبتنی بر تجربیات

• • نوع دوم: تشکل های رسمی و یا نسبتاً رسمی و برانگیخته، سازماندهی بر مبنای دستاوردهای فنون مدیریتی جدید و با هدف حداکثر کارایی(علوی تبار، ۱۳۸۶: ۲۶ ).

۲-۱-۲-۵٫ ظرفیت مشارکت
ظرفیت مشارکت به معنای پتانسیل و توان بالقوه شهروندان در مشارکت در اشکال مختلف که ذیلا
می آید می باشد.

• • ظرفیت مشارکت در تصمیم گیری مدیریتی

• • ظرفیت مشارکت در تأمین منابع مالی طرح ها

۲-۱-۲-۵-۱٫ ظرفیت مشارکت در تصمیم گیری مدیریتی
ظرفیت مردم یک شهر برای مشارکت در اداره شهرشان تابعی است از:

1. 1. فرهنگ سیاسی که خود از جهت گیری های شناختی (اطلاع و آگاهی از موضوع) و جهت گیری های عاطفی (احساسات و هیجانات مربوط به موضوعات) ناشی می شود. در زمنیه مورد مطالعه دو جزء اساسی، نقش مهمتری در ایجاد فضای مساعد یا نامساعد برای مشارکت در مدیریت و تصمیم گیری دارند:

• • میزان اعتماد به مردم

• • میزان باور به اثرگذاری فرد (اعتماد به نفس سیاسی)

• • ظرفیت مشارکت در تأمین نیروی انسانی