-
- بستن چشم های نوزاد
-
-
- پوشاندن نسبی انکوباتور و کاهش نور محیط وقتی نور به طور مستقیم برای انجام مراقبت نیاز نمیباشد.
-
- فراهم کردن آشیانه برای نوزاد برای فراهم کردن محدودیت حرکتی
-
- جمع کردن اندام ها و نزدیک کردن به سینه
-
- قرار دادن حوله های لوله شده اطراف نوزاد برای کنترل حرکت
-
- نوزاد در آشیانه قرار گرفته و اندام ها در وضعیت جمع و در خط وسط است.
-
- ارتقاء خود آرامی (Self- calming)
-
- وضعیت دادن به نوزاد برای رسیدن دست ها به دهان یا صورت
-
- جابجا کردن نوزاد به آرامی
-
- پرهیز از تغییرات ناگهانی وضعیت
-
- محدود کردن تعاملات اجتماعی (برای مثال صحبت کردن یا نوازش کردن نوزاد)
-
- انجام مراقبت پایه با توجه به دوره خواب/ بیداری نوزاد
-
- پیش از آغاز هر مراقبت، نگه داشتن دست ها بالای نوزاد تا نوزاد حضور مراقبت دهنده را احساس کند.
-
- هماهنگ کردن مراقبت با واکنش های نوزاد
مراقبت باید برای هر نوزاد منحصر به فرد باشد. ممکن است مداخله هایی که برای یک نوزاد کارساز است برای نوزاد دیگر مناسب نباشد. گاهی ممکن است نوزاد به رغم مراقبت حمایتی تکاملی نشانه های استرس را نشان دهد. باید تلاش کرد حین و پس از هر اقدامی، حمایت وضعیتی و آسایش نوزاد تأمین شود. در هر زمان ممکن باید به نوزاد وقت داد تا از فرایند دردآور و استرس زا بهبود یابد (۲۸).
ج) روش های رفتاری درکنترل درد نوزادان:
پوزیشن فلکشن یا وضعیت جنینی:
روش های غیر دارویی احتمالا به طور مستقیم با بلوک راه های انتقال درد و یا فعال کردن راه های مهار آن و یا تغییر در سیستم تعدیل کننده درد، اثر میکند و یا به طور غیر مستقیم با کاهش درک تحریک دردناک، باعث کم شدن درد می شود. یکی از روش های تسکین درد در نوزادان وضعیت جنینی است. در مطالعات مشخص شده است که این نوع محدود کردن، بر کاهش پاسخ فیزیولوژیکی و رفتاری موثر بوده است. تصور میشود که محدود کردن نوزاد و نگه داشتن وی در یک وضعیت جمع شده، تحریک ملایم و همزمانی بین سیستمهای حسی ـ لمسی، حرارتی و حرکتی را ایجاد می کند که می تواند، سیستم های کنترل دروازه ای را تعدیل کرده و به موجب آن انتقال درد را تغییر دهد (۴۵).
قنداق کردن:
حالتی است که درآن نوزاد بر روی پارچه سه گوشه بر سطح صاف قرار می گیرد به طوری که سر وتنه و پاها در یک راستا قرار بگیرند، سپس دست ها در حالت فلکسیون بر روی سینه قرار گرفته و ابتدا یک طرف و سپس طرف دیگر پارچه به دور نوزاد پیچانده می شود و سپس در حالتی که پاها صاف باشند گوشه پایین پارچه به صورت عمود بالا آورده شده و فیکس می شود (۱۷).
تکنیک قنداق کردن به روش های مختلف صورت می گیرد. اما در کل روشی است که در آن نوزاد به صورت محکم در لای پتو و یا پارچه ای که تا شده است قرار می گیرد یک روش مطلوب و در واقع وابسته به علاقه افراد می باشد با این وجود به صورت گسترده و متفاوت در جوامع مختلف مورد استفاده قرار می گیرد (۴۶). در کشور های واقع در مناطق معتدل شمالی، مدیترانه، مناطق مختلف خاورمیانه، در آسیا و در جنوب آمریکا و تعداد زیادی از سایر مناطق جهان مورد استفاده قرار می گیرد (۴۶, ۴۷). در سال ۱۹۷۱تقریبا ۵۲ درصد از ۱۳۰ کشور واقع در جهان از محدود کردن نوزاد استفاده می کردند (۴۸) و در سال ۲۰۰۳ به عنوان یک روش معمول در خاور میانه مورد استفاده قرار گرفته است (۴۹). در مناطقی مانند آفریقا که در آن رطوبت و گرما زیاد است قنداق کردن یک راه جهت ایمنی از عفونتهای پوستی است. قنداق کردن نوزاد در اروپا قبل از صنعتی شدن کم کم منسوخ شد. یکی از دلایل کاهش استفاده از قنداق در قرن بیستم کمتر شدن جوامع روستایی در اروپای شرقی بود. باید تاکید شود که یک روش خاص و محدود جهت قنداق کردن وجود ندارد و در جوامع مختلف اختلافاتی در ارتباط با زمان شروع و طول مدت قنداق کردن نوزاد و نوع بستن وجود دارد. در هلند قنداق به سرعت در طی ۱۰ سال اخیر در جوامع کاربرد دارد و از آن به عنوان یک روش سنتی برای کاهش گریه نوزاد استفاده میشود. قنداق تقریبا یک مراقبت جهانی از کودکان قبل از قرن ۱۸ بود، و هنوز به عنوان یک سنت در بخش های خاصی از خاور میانه موجود است و برای جلوگیری از گریه بیش از حد در انگلستان، ایالات متحده و هلند محبوبیت زیادی به دست آورده است. به طور کلی، قنداق کردن نوزاد باعث تحریک کمتر و خواب طولانی می شود. در نوزادان نارس قنداق کردن باعث رشد و تکامل سیستم عصبی ـ عضلانی، تعادل فیزیولوژیکی، ارتقا سیستم حرکتی و توانایی خود کنترلی میشود. نتایج یک مطالعه نشان داد تاثیر قنداق بر روی گریه نوزاد بیشتر از ماساژ می باشد. قنداق کردن می تواند درد را در نوزادان تسکین داده و در موارد سندرم قطع دارو و ضایعات مغزی یک اقدام حمایت کننده است. یکی دیگر از فوائد آن تنظیم درجه حرارت بدن می باشد (۱۷).
-
- قنداق کردن و سیکل خواب و بیداری
مدتهاست که اعتقاد بر این است که قنداق کردن موجب آرامش و القاء خواب در نوزادان می شود. مطالعات متعددی تاثیرات قنداق کردن را در حالات خواب و بیداری مورد بررسی قرار دادهاند. قنداق کردن نوزادان موجب خواب نوزاد در طول روز و همچنین خواب شبانه کافی میشود. در مطالعه ای که توسط Lipton و همکاران (۱۹۶۵) انجام شد طول مدت خواب در این نوزادان نسبت به گروه کنترل بیشتر بود و فعالیت حرکتی، از خواب پریدگی و ضربان قلب در نوزادان قنداق شده نسبت به نوزادانی که قنداق نشده بودند، کمتر شده بود. در یک مطالعه مشاهدهای که بر روی نوزادان ناواجو انجام شد، مشاهده شد که وابستگی واضحی بین قنداق کردن و ثبات رفتاری نوزادان موجود می باشد. یک مطالعه کوتاه مدت آزمایشگاهی بر روی خواب نوزادان نشان داد قنداق کردن موجب کاهش از خواب پریدگی و ناآرامی در مرحله رم و خواب عمیق میشود. سایر مطالعات نشان دادند قنداق کردن و خوابانیدن نوزاد به پشت موجب خواب بهتر، افزایش خواب عمیق و کاهش بیدار شدنهای خودبخودی میشود. کاهش پاسخ به تحریکات شنوایی نیز در نوزادانی که قنداق شدهاند کمتر از سایر نوزادان است (۱۷).
تعداد زیادی از جوامع جهت گرم کردن و آسایش و راحتی نوزادان از قنداق استفاده می کنند(۵۰-۵۲). مطالعات نشان میدهند نوزادان با وزن تولد خیلی کم که در داخل انکوباتورهای دو جداره قنداق شدهاند به میزان دو دهم درجه سانتی گراد دمای بدنشان افزایش می یابد (۵۳). هایپرترمی یکی از عوارض قنداق کردن مخصوصا در نوزادانی که عفونت دارند، می باشد. به صورت خلاصه شواهد نشان میدهد که قنداق کردن میتواند جهت کنترل دمای بدن نوزادان مفید باشد، اما در صورت استفاده نادرست در نوزادان خاص موجب هایپرترمی میشود (۱۷).
تمامی تکنیکهای رایج قنداق کردن موجب محدودیت در حرکات بدن و اندامها می شود (۴۷). در نوزادان با وزن خیلی کم قنداق کردن، اثر مثبت بر روی تکامل عصبی عضلانی دارد، همچنین مطالعات نشان دادند نوزادانی که قنداق شدهاند زودتر از نوزادانی که قنداق نشدهاند، شروع به راه رفتن می کنند (۱۷).
-
- قنداق کردن و عفونت دستگاه تنفسی
مطالعات نشان دادند نوزادانی که در کمتر از سن سه ماهگی قنداق می شوند چهار بار بیشتر به پنومونی و عفونت دستگاه تنفسی دچار می شوند، همچنین مطالعهی دیگری در هند نشان داد: نوزادان قنداق شده علیرغم قرار گرفتن در معرض نور آفتاب بیشتر دچار فقر ویتامین D شدند و به دنبال آن شیوع عفونت دستگاه تنفسی تحتانی نیز در این نوزادان افزایش یافت. همچنین محکم قنداق کردن نوزاد موجب آتلکتازی و یا باز شدن ناقص ریه ها شده و به صورت بالقوه شانس ابتلا به عفونت ریه ها را بالا می برد (۱۷).
تأثیر قنداق بر درد ناشی از تحریکات دردناک در مطالعات محدودی مورد بررسی قرار گرفته است (۱۷). مطالعات نشان می دهد که قنداق کردن موجب کاهش درد در نوزادان می شود اما در مقایسه با مکیدن غیر مغذی در کاهش درد نوزادان به صورت آنی موثر نمی باشد (۱۴).
موضوعات: بدون موضوع
لینک ثابت